بررسی گرایش نقاشان ایران وجهان به موضوعات اجتماع.مطالعه موردی نقاشان مکزیک ونقاشان معاصرایران (1330-1380)

نقاشی اجتماعی یکی از مهم‎ترین گرایش های هنری است که از سپیده دم تاریخ بر دیوار غارها نقش بسته و تا کنون استمرار یافته است. هنرمندان بسیاری در سرتاسر دنیا به این نوع از نقاشی با رویکردهای متنوعی گرایش داشته اند. بررسی و تحلیل این نوع از نقاشی‎ها نیاز به شناخت هر چه بیشتر جامعه و فضایی دارد که هنرمند در آن زندگی می‎کند و از آن تأثیر پذیرفته است. بنابراین برای پژوهش در باره‎ی این موضوع، نیاز است که نخست نسبت به افق تاریخی و اجتماعی که هنرمند در آن می زیسته آگاهی پیدا کنیم، سپس به بررسی مجموعه آثار هنری آن دوران پرداخته و دلایل ارجحیت آن به عنوان رسانه‎ای تصویری نسبت به سایر رسانه‎ها را بررسی کنیم. ژانر نقاشی اجتماعی براساس پیش زمینه‎هایی که مبداء شکل گیری هنرهای اجتماعی نظیر نقاشی یا ادبیات اجتماعی است، می‎تواند به بررسی و تحلیل آثار نقاشی که دارای مضامین و جهت‎گیری‎های اجتماعی است، بیانجامد. موضوع این پژوهش بازتاب مسایل اجتماعی در هنر نقاشی و چگونگی پیکربندی و سازماندهی تصویر نقاشی به مثابه‎ی تصویری رسانه‎ای است. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل برگزیده آثار نقاشی اجتماعی ایران براساس مستندات تصویری و تحلیل اجتماعی تصویر و زیبا شناسی شکل و محتوا در ارتباط با مخاطب است. علاوه بر این مسأله الگو برداری و تأثیرپذیری و اقتباس این آثار از یکدیگر، مبنایی برای مطالعات تطبیقی آثاری است که در این گرایش، آثاری تأثیرگذار و شناخته شده‎اند. پرسش اصلی این پژوهش این است که نقاشی‎های اجتماعی در قالب کدام یک از مکاتب هنری مانند نقاشی واقع‎گرا یا رئالیسم‎اجتماعی و سوسیال‎رئالیسم توانسته‎اند توانایی بیشتری برای تبلیغ ایدئولوژی‎ها و نظریه‎های سوسیالیستی و تأثیرگذاری بر مخاطبین داشته باشند. در نهایت با مقایسه‎ی این آثار با تجربیات نقاشان اجتماعی ایران به بررسی وجوه مشترک و تفاوت‎های آنها می پردازیم. همچنین گرایش یا گرایش‎های خاصی که در نقاشی اجتماعی از لحاظ فرم و محتوا وجود دارد، معرفی خواهد شد. اختصاصات رویکردهای نقاشی اجتماعی در قالب طرح این سوال مطرح می شود که نقاشی معاصر ایران در ژانر اجتماعی از لحاظ شکل و محتوا دارای چه خصوصیاتی است؟